Dit ontwerp gaat uit van een gedachte-experiment: als het privacyscript van een bestaande wijk kan worden vastgelegd en beschreven, kan dat ook als basis dienen voor het privacyscript van een woontoren. Woontorens zijn vaak stapelingen van kleine groepen woningen boven elkaar. De schaal van iedere hal ontsluit vaak niet meer dan vier woningen en is daarmee veel kleiner dan die van een straat. De Sandwich toren is opgezet om een veel grotere eenheid te creëren, vergelijkbaar met die van een stadsstraat. Twee schijven staan op kleine afstand naast elkaar, met de galerijzijde naar elkaar toegekeerd. Op iedere verdieping is de galerij gekoppeld met een vloer die als pleintje of speelplek kan dienen.

De woningen, maisonnettes die afwisselend van maat zijn, worden ontsloten aan een galerij. Via een glazen lift kan men van de galerij direct uitkomen op een hofje op de begane grond vanwaar de straat direct bereikbaar is. De platforms tussen de galerijen zijn met een steektrap verbonden zijn met elkaar, en vormen zo, samen met de galerijen een lange wandelroute tussen de verdiepingen en langs de parkeergarage. De parkeergarage ligt aan een collectieve daktuin en speelt een integrale rol in de privacyscript, zoals straatparkeren dat ook doet.